Osmanlı zamanında uygulanan Tımar sistemi nedir? Devlete ve orduya ne gibi bir faydaları vardır? Hem açıklamalı hem de maddeler halinde yararlarını sizler için listeledik.
Tımar Sistemi Nedir?
Osmanlı İmparatorluğu, çok büyük toprakları yönetmek için farklı askeri, sosyal ve ekonomik yöntemler uygulamaya başlamıştı. Osmanlı’daki sipahi askerleri, devletlerine sunmuş oldukları hizmet için toprak alıp işletirlerdi. Hem topraklar boş kalmaz üretim desteklenir hem de asker sayısı artırılarak ordu güçlendirilirdi. 20.000 akçeden daha az yıllık kazancı olan dirlik arazilere Tımar adı verilirdi.
Tımar Sistemini Maddeler Halinde Osmanlı’ya Faydaları
- Ordunun asker gereksinimi sağlanırdı.
- Tımar arazilerinin olduğu bölgeler daha güvenli hale geldi.
- Vergiler düzenli bir şekilde alınmaya başlandı.
- Kapıkulu askerlerinin karşısına bir denge unsuru olmuştur.
- Üretim her daim düzenli olarak devam etmiştir.
- Hükümetin her bir noktaya egemen olmasına yardımcı olmuştur.
- Hazineden çıkan paralar azalmaya başlamıştır, çünkü devletten maaş almazlar, vergi gelirleri ile geçinirlerdi.
- Olağanüstü durumlar dâhil her daim hazır kıta ordu bulunurdu.
Tımarlı sipahiler, toprakları işlediği gibi o bölgenin sükûnet içinde olmasında da sorumluydu. Onlar varken taşrada kolay kolay olay çıkartamıyorlardı, asayiş berkemaldi.
Osmanlı, çok fazla toprağa hâkim olduğunda vergi gelirlerini düzenli toplayamayabiliyordu. Tımarlı sipahilerin en büyük faydalarından biri de taşradaki vergilerin her sene düzenli toplanmasıydı. Toplanan vergilerin bir bölümünü sipahiler maaş olarak kendine ayırırken kalan kısmın da devlet hazinesine gönderiyorlardı.
Tımarlı sipahilerden her birisi asker yetiştirmek zorundaydı. Her taşrada binlerce asker olduğunu düşünün. Savaşa her daim hazır bu askerlerin devlete ekonomik bir yükü de yoktu ve savaşlara da anında dâhil olabiliyordu.
Tarım alanları o dönemlerde çok geniş alanları kaplıyordu. İşlenmediği için piyasada ürün az olduğu gibi devlet de buradan vergi alamıyordu. Tımarlı sipahilerin en iyi faydalarından biri de üretimin devamlı hale gelmiş olmasıdır. Üretim artmış, vergiler artmış, halkın alım gücü de yükselmiştir.