Tanzimat Dönemindeki Hikaye Yazarlar ve Eserleri
Bu dönemdeki hikayeleri incelediğimizde olayların genellikle günlük hayattan alındığını görüyoruz. Tanzimat Dönemi’nde hikaye yazan yazarlar olayların yaşanmış ya da yaşanabilecek tarz olmasına özellikle dikkat etmişlerdir. Bu dönemde yazılan ilk öykülerde meddah etkisinin de görüldüğünü görüyoruz.
Yazarlar hikayelerinde daha çok halka ve Aydın kesme hitap etmeyi tercih etmişlerdir. Bu yüzden Tanzimat döneminde yazılan hikayelerde iki farklı dil unsuru karşımıza çıkıyor. Halka seslenen hikayelerde daha çok sade bir dil anlaşılırken plandayken Aydın kesime seslenen hikayelerde ise üslubun daha süslü olduğunu ve yabancı kelimelerin de hikayede bulunduğunu görüyoruz. Bu dönemin yazarları konu olarak ise kendilerine romantizm, drama ve tutarsızlık gibi kavramları seçmişlerdir. Tanzimat döneminin ikinci yarısında ise yazarlar daha çok gerçekçi konuları işlemeyi tercih etmişlerdir. Bu dönemde yer alan hikaye yazarları ve eserleri ise şu şekilde sıralanır;
- R. Mahmut Ekrem / Araba Sevdası
- Şemsettin Sami / Taaşşuk-i Tadilat ve Fitnat / Sergüzeşt
- Nabizade Nazım / Karabibik / Zehra
- Ahmet Mithat Efendi / Felatun Bey’le Rakım Efendi
- Namık Kemal / Cezmi
Bu dönemdeki yazarlardan, Ahmet Mithat, Şemsettin Sami ve Nevizade Nazım halka seslenen ve onlar için hikayeler kaleme alan yazarlardır. Namık Kemal, Sami Paşazade Sezai, Recaizadei Mahmut Ekrem gibi yazarlar ise aydın kesinlere hitap eden hikayeler ile ön plana çıkmaktadır.